Er is ontdekt dat een prehistorische kikkersoort waarschijnlijk babydinosaurussen at. De kaken van de uitgestorven Beelzebufo waren krachtig genoeg om jonge dinosaurus botten te breken. 

Deze conclusie trekt de hoofdonderzoeker Marc Jones van de Adelaide Universiteit. Door zijn sterke bijtkracht kon de Beelzebufo jonge, kleine dinosaurus opeten die in zijn buurt kwamen. Dit valt te lezen op de nieuwssite Phys.org.

“De beet van een Beelzebufo moet heel bijzonder zijn geweest. Het is geen beet die ik graag zou willen ervaren”, zegt onderzoeker Lappin.

Bron

Door bijkrachtmetingen bij moderne kikkers die verwant zijn met deze prehistorische kikkersoort. Hebben zij kunnen concluderen dat de Beelzebufo enorm sterke kaken moet hebben gehad. Dit wordt vermeld door het wetenschappelijk tijdschrift Scientific Reports.

Deze bijkrachtmeting is berekend door gehoornde kikkers zoals de Beelzebufo, in een zelfgemaakt instrument te laten bijten. Dit instrument was een plaat vol met elektroden. De hoornkikkers wiens bek een breedte hadden van 4,5 centimeter wisten 30 Newton (Newton is lees je hier) aan kracht op te kunnen wekken.

Bron

De gebruikte kikkers waren echter veel kleiner dan de Beelzebufo en hun kaken waren lang niet zo sterk. Aan de hand van berekeningen denken zij dat de Beelzebufo een bijtkracht had van wel 2200 Newton. Dit wil zeggen dat deze prehistorische kikker bijna net zo’n bijtkracht had als een wolf!

De Beelzebufo kikker

Deze grote kikkersoort leefde miljoenen jaren geleden. Zijn fossielen werden pas in 2007 ontdekt. Hij kon wel 45 centimeter groot worden en woog gemiddeld 4,5 kilo. Wat hem het formaat geeft van een kleine hond.

Bron

Hij heeft veel overeenkomsten met de hoornkikkers uit Zuid-Amerika die ook wel bekend staan als Pacman-kikkers door hun brede bek en rond kop.

 

Brachiosaurus was een enorm grote dinosaurus. De grond moet hebben geschud als hij door het woud liep. Hij heeft geleefd in de Late Jura tijd dit was zo een 154-144 miljoen jaar geleden. In 1900 werd de eerste Brachiosaurus ontdekt. 

De Brachiosaurus had een enorme lange nek die voor deze planteneter goed van pas kwam. Hij kon hiermee bladeren uit bomen eten van wel 10 meter hoog. Om zijn enorme lichaam van genoeg eten te voorzien moest hij dagelijks grote hoeveelheden planten eten.

Bron

In de tijd waarin hij leefde was het altijd warm en vochtig waardoor er genoeg planten groeiden voor deze bijzondere dieren.

De Brachiosaurus vs. giraffe

De naam van de Brachiosaurus betekent ‘armhagedis’, deze naam heeft hij gekregen door zijn langere voorpoten. Deze zijn veel langer dan zijn achterpoten waardoor hij liep als een giraffe. Zijn langere voorpoten in combinatie met zijn super lange nek, maakte het voor hem mogelijk om bij de hoogste bladeren te kunnen.

De Brachiosaurus heeft meer overeenkomsten met de giraffe. Net zoals de giraffe vocht hij met zijn nek. Tijdens gevechten met andere mannetjes deelde hij harde stootten uit met zijn nek. Zulke gevechten gingen dan om vrouwtjes.

Brachiosaurus werd wel 100 jaar oud

Resten van deze bijzondere langnek zijn gevonden in Colorado, Utah, Tanzania, Portugal en Algerije. Hij heeft dus over de hele wereld geleefd. Hij kon wel 100 jaar oud worden, net zoals de schildpad was het een langzaam dier en was hij waarschijnlijk koudbloedig. Dieren die langzaam zijn en erg groot hebben over het algemeen een hogere levensverwachting.

Brachiosaurus weinig tot geen vijanden

Naast deze lichamelijk redenen die zijn hoge leeftijd verklaren. Had hij ook weinig tot geen vijanden. Zodra hij eenmaal de volwassenheid had bereikt en was uitgegroeid, hoefde hij roofdinosaurussen zoals de Allosaurus niet langer te vrezen.

Bron

Leven in kuddes

Alleen tijdens zijn eerste jaren en jongvolwassen jaren was hij kwetsbaar. Doordat deze dinosaurus in kuddes leefden van zo een 20 dieren, genoten de jongeren dieren extra bescherming. Veel van hen zullen dan ook wel de volwassenheid hebben behaald.

Eenmaal volwassen lieten de roofdinosaurussen deze reus liever met rust. Hij was dan ook ontzettend sterk en kon bomen met gemak omduwen als hij bladeren wilde eten waar hij niet bij kon. Ook konden ze niet tegen zijn enorme grootte op.

Het uiterlijk van de Brachiosaurus

De Brachiosaurus kon wel meer dan 25 meter lang worden. Dit was dan gemeten vanaf zijn neus tot aan zijn staart. Met zijn nek had een bereik van wel 15 meter. Zijn nek was erg soepel en werd ook gebruik om te grazen, waarbij hij grote oppervlaktes bereikte.

Zijn staart was vergeleken anderen sauropoden (planteneters met lange nek) zoals bijvoorbeeld de Apatosaurus, een stuk kleiner. Deze dinosaurus was top zwaar. Hij moet zo een 55.000 tot 88.000 kilo hebben gewogen. Zijn gewicht is te vergelijken met 12 volwassen Afrikaanse olifanten bij elkaar.  Toch was hij niet de grootste sauropoda, de Argentinosaurus was vele malen groter dan deze gigant.

Pachyrhinosaurus is een ceraptops (dinosaurussen met hoorns op hun kop), die in in het Late Krijt heeft geleefd. Dit was zo een 68-65 miljoen jaar geleden. 

De eerste Pachyrhinosaurus werd door de fossielen verzamelaar Charles M. Sternberg in 1946 ontdekt. Deze ontdekking deed hij in het plaatsje Alberta, Canada. Pas vier jaar later, in 1950 om precies te zijn kreeg de Pachyrhinosaurus zijn speciale naam.

 Pachyrhinosaurus fossielen vondst

In Alberta en Alaska zijn uiteindelijk 12 incomplete schedels gevonden en een groot aantal fossiele overblijfselen. Doordat ze in het verleden nog niet zulke uitgebreide onderzoeksmogelijkheden hadden, konden veel van deze resten pas in 1980 onderzocht worden.

De Wetenschaps leraar Al Lakusta voerde in 1972 tot 1975 opgravingen uit in Alberta, Canada. Hier vond hij de vele overblijfselen van een grote groep ceratopsen. In 1985 schonk hij de gevonden fossielen aan een museum die zich richt op Paleontologie. Dit is het Royal Tyrrel Museum in Canada. Door de grote vondst die deze leraar had gedaan.

Pachyrhinosaurus verdronken tijdens oversteek rivier

Zijn er in 1986 tot en met 1989 wederom opgravingen en onderzoeken gedaan in dezelfde omgeving. Een oppervlakte van 240 m² is onderzocht met de hulp van velen vrijwillige studenten. Op een plek die 52 m² groot was zijn toen 2500 botten teruggevonden. Hier zaten 15 schedels bij en deze waren afkomstig van ongeveer 27 ceratopsen.

De gevonden fossielen waren van dieren in allerlei leeftijden. Er zaten volwassen dieren bij, jongvolwassenen en ook heel jongen. Er zijn zoveel resten teruggevonden dat hun skeletten bijna compleet waren.

Bron

Door de grote vondst denken wetenschappers dat het een kudde geweest moet zijn.Die tijdens de oversteek van een rivier zijn verdronken of mogelijk door een overstroming van gesmolten ijslagen.

Waardevolle informatie dankzij grote vondst Pachyrhinosaurus

Na hun dood zijn ze bedekt met een dikke laag modder en goed bewaard gebleven. Hun botten waren nog van goede kwaliteit tijdens de vondst en waren daarom nauwkeurig te onderzoeken. Doordat de resten van zoveel dieren in verschillende leeftijden zijn teruggevonden weten we nu dat de Pachyrhinosaurus in kuddes leefde en hun jongen tot op late leeftijd verzorgden.

Ook weten we dat de Pachyrhinosaurus een planteneter was. Hij had sterke tanden om bladeren en planten te plukken en te verkauwen. Hij at waarschijnlijk lage coniferen.

Leefgebied van de Pachyrhinosaurus

De Pachyrhinosaurus leefde op een grote vlakte vlakbij de zee. Destijds werd Noord-Amerika in tweeën gespleten door deze zee die tussen het westen en oosten lag. Het was een nat gebied met veel bomen. Waaraan deze dinosaurus zich graag tegoed deed.

Het gebied waar hij leefde moet vrij koud geweest zijn. Delen ervan lagen binnen de poolcirkel. Het zal niet zo koud geweest zijn als nu, gezien het klimaat veel warmer was in die tijd. Maar het moet er regelmatig gevroren hebben tijdens de winter.

Bron

Had de Pachyrhinosaurus mogelijk een vacht?

Dit vertelt wetenschappers dat de Pachyrhinosaurus zware en barre tijden wist te overleven. Hierbij heeft zijn grote omvang hem waarschijnlijk geholpen. Er wordt ook gedacht deze dinosaurus misschien wel een vacht had om zichzelf warm te houden.

Hier zijn ze echter niet zeker van. Anderen wetenschappers vermoeden dat het dier tijdens de herfst duizenden kilometers naar het warmere zuiden trok. Dit zou een goede theorie kunnen zijn voor de grote vondst van 2500 fossielen. De dieren moesten tijdens hun trektocht naar het zuiden, rivieren oversteken.

De Pachyrhinosaurus was een sociale dinosaurus

Doordat wetenschappers hebben ontdekt dat de Pachyrhinosaurus in kuddes heeft geleefd. Weten zij dat het sociale dieren geweest moeten zijn. Dit verklaart mogelijk ook waarom hij een een soort stompe, platte bult op zijn neus had zitten.

De meningen zijn er nog altijd over verdeeld in de wetenschap maar velen denken dat deze bult werd gebruikt voor gevechten tussen mannetjes. Dit moeten krachtmetingen geweest zijn, waarbij ze elkaar niet dodelijk konden verwondden. Bescherming tegen roofdieren bood de aparte bult namelijk niet. Roofdinosaurussen zoals de Gorgosaurus en andere gevaarlijke vleeseters hadden het namelijk op de Pachyrhinosaurus voorzien.

Het uiterlijk van de Pachyrhinosaurus

Het een stevige dinosaurus die zo een 6 meter lang werd en wel 3 ton kon wegen. Hij was dus een stuk kleiner dan de bekendere verwant Triceratops. Die wel 10 meter lang kon worden. Ook had geen hoorns op zijn neus waarmee hij zich kon verdedigen.

Zijn schedel was enorm groot en bezette een deel van zijn lichaam. Waarbij veel andere ceratopsen hoorns boven hun ogen hebben, heeft deze dinosaurus deze ook niet. Er verschillende soorten Pachyrhinosaurussen. Waarbij de er verschillen zijn tussen uitsteeksels aan hun nekkam. Zijn bek leek op een scherpe snavel waarmee hij perfect planten en bladeren uit bomen kon eten.

Bron

Populair door Walt Disney

Deze sociale dinosaurus was al eerder verschenen in delen van Platvoet en zijn vriendjes maar werd pas echt populair door de Disney film ‘Dinosaurs’ uit het jaar 2000. Na deze film verschijnt hij steeds meer in documentaires en wordt er in 2013 de leuke animatiefilm ‘Walking with Dinosaurs‘ uitgebracht. Waarin de Pachyrhinosaurus Pachi een spannend avontuur beleeft  met zijn vriendjes.

De Ichthyosaurus is van de bekendste vishagedissen. Hij leek ontzettend veel op de dolfijnen die wij nu kennen. Ze leefden in het Trias tijdperk en waren volledig aangepast aan het zeeleven. 

Het is nog altijd onduidelijk hoe Ichthyosaurus is ontstaan. Er wordt gedacht dat ze mogelijk van landreptielen afstammen. In de Duitse plaats Holzmaden werden in gesteenten honderden fossielen van deze vishagedis teruggevonden.

Grote fossiel vondst Ichthyosaurus

Bron

Voedsel van de Ichthyosaurus

Afbeelding: Todd Marshall

Het uiterlijk van de Ichthyosaurus

De Ichthyosaurs was ongeveer 2 meter. In verhouding met andere vishagedissen was hij niet erg groot. Deze konden namelijk wel 12 meter lang worden. Zijn romp had de vorm van een torpedo en hij had een korte hals. Hierop zat zijn spitse kop met een snuit en daarin zijn vele tanden.

Hij had geen ledematen maar slechts 2 korte vinnen aan de zijkanten van zijn lichaam. Op zijn rug had hij een driehoekige vin die samen met de 2 anderen vinnen voor de sturing zorgden. Met zijn staartvin bewoog hij zich voort en kon hij snelheid maken.

Bron

Bijzonder weetje

Wetenschappers denken dat deze vishagedis bruin of donkergroen van kleur was. Ze hebben hiervoor huidresten van de Ichthyosaurus onderzocht. Waarbij de gevonden pigmenten deze kleuren zouden verklaren.

Gorgosaurus was een grote roofdinosaur die behoorde tot de theropoden, dit zijn tweevoetige vleeseters. Zo een 76-75 miljoen jaar geleden leefde hij tijdens de Late Krijt periode. 

In Canada zijn tijdens een expeditie zijn eerste fossielen teruggevonden in het jaar 1913. In 1914 kreeg zijn de naam en werd hij omschreven door de geoloog Lawrence Morris Lambe. Vlak daarna werden er nog meer delen van zijn skelet teruggevonden in het plaatsje Montana in de Verenigde Staten.

Bron

Gorgosaurus fossielen

Uiteindelijk zijn wetenschappers erin geslaagd om 20 complete fossielen van de Gorgosaurus te vinden. Dit is een zeer groot aantal, meestal worden er slechts delen teruggevonden. Hij was uniek in zijn soort en er wordt gedacht dat hij de directe voorouder is van de Albertosaurus.

Overeenkomsten met de Tyrannosaurus rex

Hij heeft ook overeenkomsten met de Tyrannosaurus rex maar deze zijn veel kleiner. De T-rex was een stuk groter en forser gebouwd. De Gorgosaurus leek naast de Tyrannosaurus een stuk slanker. Zijn kop was smaller net zoals zijn nek. Ook was er een verschil te zien met hun beide poten.

De voorpoten van de T-rex waren groter maar zijn achterpoten zijn weer kleiner. Hij was was zeer waarschijnlijk wel een vroege verwant aan de Tyrannosaurus.

Leefgebied van de Gorgosaurus

Deze dinosaurus leefde in een groot gebied langs de kust van de binnenzee. Hij stond aan de top van voedselketen in zijn tijd en was het ultieme roofdier. Eten was er in overvloed voor deze jager. Hij voedde zich met planteneters zoals de Parasaurolophus die veel in het gebied voorkwamen.

Er wordt gedacht dat de Gorgosaurus in die tijd naast elkaar leefde met andere tyrannosaurid deze benaming werd gegeven aan groepen Theropoda (vleeseters).

Bron

Het uiterlijk van de Gorgosaurus

Een volwassen dier kon wel 8 tot 9 meter lang worden. Paleontologen denken dat hij ongeveer 2,4 ton gewogen moet hebben. Zijn achterpoten waren vrij lang vergeleken met andere Tyrannosaurid. Zijn voorpoten waren echter te kort om er iets mee te kunnen.

Door zijn slanke bouw en grote, sterke achterpoten kon hij waarschijnlijk erg hard lopen. Hij was niet erg licht, maar wel wendbaar en had waarschijnlijk een maximum snelheid van vijfentwintig tot vijfenzeventig km per uur. Al denken de meesten wetenschappers dat dit meer tussen de vijfenveertig en vijftig km per uur moet zijn geweest.

De Gorgosaurus in een animatiefilm

Deze roofdinosaurus is lang niet zo bekend als de grotere T-rex maar is ook op het witte doek verschenen. In de animatiefilm ‘Walking with Dinosaurs‘ maakt hij zijn opwachting en zie je deze indrukwekkende jager op zijn best. 

Deze leuke animatiefilm is een echte aanrader voor jong en oud! 

De film speelt zich af in de tijd dat dinosaurussen over de aarde heerste. Patchi, een jonge Pachyrhinosaurus kruipt net uit zijn ei. Van zijn broertjes en zusje is Patchi het kleinst. Al is zijn formaat niet groot, zijn drang naar het beleven van avonturen is wel groots.

Zijn grotere broer Scowler is een stuk stoerder en wilt graag de leider van de kudde worden. Om zich te bewijzen probeert hij Patchi vriendinnetje Juniper in te pikken. Voor Patchi begint een groot avontuur als hij wilt laten zien dat hij ook dapper is.

Als de kudde in gevecht raakt met gevaarlijke Gorgosaurussen, grijpt Patchi zijn kans en beleeft het spannendste avontuur van zijn leven. Hierbij krijgt hij hulp van het vogeltje Alex. Deze staat Patchi bij tijdens zijn avonturen en wijkt niet van zijn zijde.

De film is gebaseerd op de ongelooflijke BCC serie ‘Walking with Dinosaurus’, hij is hier Voor iedere dinoliefhebber is het een prachtige film waarin je je ogen uitkijkt en wordt meegesleept in de prachtige prehistorische tijd.

Gallimimus was een vogelachtige dinosaurus. Zijn naam betekent dan ook ‘na-ap van vogels’. Hij leefde in het vroege Krijt zo een 75 miljoen jaar geleden. 

Deze dinosaurus is in 1972 ontdekt. Russische wetenschappers vonden zijn fossielen in Mongolië. Door deze ontdekkingen is er verder gezocht naar de Gallimimus in de Gobiwoestijn. Dit leverde een groot succes op, tijdens deze zoektocht werden er nog 3 fossielen aangetroffen.

Bron

Gallimimus grootste vogelachtige dinosaurus

De drie fossielen die ze vonden waren bijna compleet en daardoor is er een duidelijk beeld ontstaan van zijn uiterlijk. De Gallimimus was een vrij grote vogelachtige dinosaurus, toch was hij niet de grootste in zijn soort.

In 1965 zijn er al eerder resten teruggevonden van een zelfde soort dinosaurus die vele malen groter was. Het ging hier slechts om een armbeen van 2,5 meter met vingerspitsen. Meer is er niet aangetroffen waardoor de Gallimimus nog altijd als een van de grootste ornithomimosauriërs wordt gezien. Dit is een groep van ‘vogel na-apende hagedissen’.

Gallimimus fossielen

Naast de vondsten in Mongolië zijn er ook fossielen teruggevonden in Noord-Amerika en Afrika. In het vroege krijt hadden de Gallimimus en zijn verwanten nog tanden. Tijdens het late Krijt waren de dieren tandloos. Zijn snavelachtige bek leek op die van een papegaai. Hiermee at hij planten en vlees.

Zijn voedsel bestond naast planten uit insecten, hagedissen en eieren. Hij was een snelle nestenrover, die met zijn bijzondere bek eieren open brak en de inhoud opslurpte. Als hij betrapt werd, sloeg hij op de vlucht en ging gevechten uit de weg.

Bron

Het leefgebied van de Gallimimus

Het leefgebied van deze dinosaurus bestond uit rivieroevers in het binnenland. Hier wisselde regen en droogte elkaar af. Hij deelde dit gebied met onder meer de Ankylosaurus en de dinosaurussen met een eendensnavelachtige bek zoals de Parasaurolophus.Doordat hij een veelzijdige eter was kon hij zichzelf goed in leven houden.

Insecten en eieren zat vol met proteïne wat het een rijke voedselbron maakte. Eten vinden was voor deze dinosaurus dan wel geen probleem. Maar hij had wel een aantal gevaarlijke vijanden en liep veel risico om gedood te worden tijdens het leegroven van nesten. Als hij betrapt werdt waren de ouderdieren natuurlijk woest.

Vijanden van de Gallimimus

De snelle Deinonychus was zo een vijand die het op de Gallimimus had voorzien. Deze vleeseter was een brute jager met scherpe haakklauwen aan zijn poten. Waarvan er een als een stiletto te voorschijn kon komen en uitgerust was met een lange sikkel.

Tegen roofdinosaurussen kon deze vogelachtige niet op. Zijn enige voordeel was dat hij ontzettend hard kon lopen bij gevaar.

Het uiterlijk van de Gallimimus

Het was een vrij grote, slanke dinosaurus. Hij kon wel 6 meter lang worden en stond vrij hoog op zijn poten. Tot aan zijn kop gemeten was hij wel 3 meter hoog en bij zijn poten zo een 2 meter. Erg zwaar was hij echter niet, hij woog slechts 275 kilo.

Bron

Bijzonder snelle dinosaurus

Deze dinosaurus had het meest weg van een kruising tussen een vogel zoals de struisvogel en een hagedis. Zijn voorpoten hadden klauwen maar hier zat weinig kracht in, tijdens de jacht had hij er waarschijnlijk niet veel aan.

Net zoals de struisvogel kon hij erg hard rennen. Hiervoor had hij erg krachtige achterpoten met smalle voeten. Terwijl de struisvogel snelheden behaalt van maximaal 70 km per uur. Kon deze dinosaurus waarschijnlijk wel 90 km per uur rennen. Hij kon dus een vrachtwagen op de snelweg bijhouden.

Bekend geworden door Jurassic Park

Niet veel mensen kenden deze aparte dinosaurus. Pas in 1993 werd hij bekend bij het grote publiek door de film Jurassic Park. Hierin zien we hem in een grote kudde op hol slaan voor de machtige Tyrannosaurus rex. Deze beroemde scene zie je hieronder.

Bron

Parasaurolophus kuddes

De Parasaurolophus was een planteneter. Die leefde in grote kuddes met wel duizenden dieren. Dit deden ze om zichzelf te beschermen tegen bloeddorstige roofdinosaurussen.

Door zichzelf in kuddes voort te bewegen, zouden kleinere roofdinosaurussen waarschijnlijk minder snel aanvallen. Ouderen, zieken en heel jonge dieren waren wel nog altijd kwetsbaar. Net zoals leeuwen dat nu doen, pikten roofdinosaurussen de zwakste uit de kuddes.

De opmerkelijke kuif van de Parasaurolophus

Zijn bijzondere kuif had waarschijnlijk twee functies. Hij kon er geluiden mee maken om zijn soortgenoten te waarschuwen bij gevaar. Maar er wordt ook gedacht dat de mannetjes hiermee vrouwtjes lokte. Dit zou hij hebben gedaan met een lokroep.

Bron

Het lijf van de Parasaurolophus

Argentinosaurus was waarschijnlijk de allergrootste landdinosaurus die er ooit geweest is. Hij moest gigantisch veel planten eten om zichzelf in leven te houden. 

De Argentinosaurus was een sauropoda dit zijn de groep dinosaurussen die erg groot waren, op vier benen liepen en planten aten. Ze worden vanwege hun grootte ook wel titanosaurussen genoemd.

De allereerste is gevonden in Argentinië, dat verklaart ook direct zijn naam. Deze kreeg hij in 1993 na vele vondsten van sauropoden.

Bron

Argentinosaurus gevonden in Argentinië

Niet alleen de Argentinosaurus werd gevonden in Argentinië. Ook nog niet eerder bekende soorten sauropoden zijn hier ontdekt. Van deze groep dinosaurussen zijn máár liefst 30 soorten ontdekt. Helaas is niet veel teruggevonden van deze bijzondere reus.

Zo hebben wetenschappers nog nooit een schedel gevonden. Door onderzoek naar andere verwanten hebben zij een beeld gecreëerd. Het is opmerkelijk dat er van deze buitengewoon grote dinosaurus maar zo weinig fossielen zijn teruggevonden. Waarschijnlijk waren ze dan ook erg zeldzaam.

Het uiterlijk van de Argentinosaurus

De Argentinosaurus had een ontzettend lange nek en ook erg lange benen. Ze hadden veel weg van de poten van een olifant.

Die van deze dinosaurus waren natuurlijk veel groter en hadden nog een opmerkelijk iets. Wetenschappers denken namelijk dat er drie klauwen op de achterpoten zaten.

Argentinosaurus had het allergrootste hart ooit

Hij was zo een 40 meter lang en kon wel 55.000 kilo wegen. Al zijn de meningen daarover verdeeld. Er zijn ook paleontologen die beweren dat hij tussen de 80.000 en 90.000 kilo woog.

Bron

Dat zullen we nooit zeker. Wat we wel zeker weten is dat hij het grootste hart had. Dit moet zo een 400 kilo hebben gewogen en was 1785 keer groter als een mensenhart. Dat moet ook wel als je 10 keer zo groot bent als een olifant.

De Argentinosaurus komt in beweging

Door het maken van computermodellen en 3D-scans is het Britse onderzoekers gelukt om te ontdekken hoe deze dinosaurus bewoog. Deze dinosaurus leeft al ruim 94 miljoen niet meer, maar dankzij dit onderzoek wandelt hij weer.

Hiervoor hebben ze bestudeert hoe levende reptielen en vogels hun spieren en pezen gebruiken. Ook hebben ze 3D-scans gemaakt van een namaak skelet van de Argentinosaurus. Tot slot hebben ze olifanten onderzocht en een animatie gemaakt. Die je hieronder kunt bekijken.

Dilophosaurus was een vleeseter die voor veel paniek zorgde bij planteneters. Met twee grote kuiven op zijn kop was het een opvallende dinosaurus. Hij was snel en kende geen genade voor zijn prooi. 

Bron

Dilophosaurus leefwijze

In het jaar 1942 werden resten van deze dinosaurus teruggevonden in een indianenreservaat in Arizona. Ook werden er mogelijk resten teruggevonden in China. Doordat er niet veel fossielen van de Dilphosaurus zijn teruggevonden hebben wetenschappers naar zijn mogelijke verwanten gekeken. Om te bedenken hoe deze dinosaurus waarschijnlijk geleefd heeft.

Bron

Er wordt gedacht dat ze in groepen leefden en samen op jacht gingen. Door samen te werken konden zij prooien vangen die vele malen groter waren. Om aan voedsel te komen gingen ze niet alleen op jacht, ze zochten ook naar de lichamen van dode dinosaurussen en aten deze verder op.

Het uiterlijk van de Dilophosaurus

Deze dinosaurus had een slanke bouw en was middelgroot. Hij kon maximaal 7 meter lang worden en woog ongeveer 500 kilo. Zijn benen waren lang, zo een 1,5 meter hoog en slank gebouwd. Zodat hij hard kon rennen.

Er wordt gedacht dat hij camouflage vlekken op zijn huid had. Waardoor jagen hem nog beter af ging. Hij had kleine maar erg scherpe tanden. Zijn klauwen waren wel groot. Aan zijn voorpoten had hij drie klauwen zitten. Deze zaten vast aan zijn ‘vingers’. Hiermee kon hij gemakkelijk prooidieren vastgrijpen en ze daarna doden.

De Dilophosaurus te water

Omdat deze snelle jager een zwak bekken had, denken wetenschappers dat hij ook in het water moet hebben geleefd. Zodat zijn lichaamsgewicht minder zwaar voor hem was. Toch was hij wel meer een landdier dan een waterwezen. Zijn favoriete voedsel ving en zocht hij op het land.

Pteranodon was een grote vliegende dinosaurus die ongeveer 70 miljoen geleden heeft geleefd. Hij leek op een kruising tussen een pelikaan en grote vleermuis. Zijn naam betekent ‘gevleugeld en tandloos’. 

Bron

Pteranodon de koning in de lucht

Daardoor weten paleontologen dat de Pteranodon graag in de buurt van binnenzeeën leefden. Waarschijnlijk woonden ze in kliffen en gingen ze van daaruit opzoek naar vis. Deze ving hij door ze met zijn snavel uit het water te scheppen. Doordat hij tanden had slikte hij vis in z’n geheel door.

Pterodon niet de grootste vliegende dinosaurus

Paleontologen hebben braakballen gevonden en onderzocht van prehistorische vissen. Hierin ontdekte ze de restten van botten van een vliegend reptiel. Een verwant van de Pteranodon genaamd Preondactylus.

Bron

Hierdoor denken ze dat vliegende dinosaurussen soms in zee vielen of zelfs uit de lucht werden gevangen door roofvissen.

Velociraptor was een aaseter met scherpe klauwen. Doordat hij zich voornamelijk voedde met karkassen heeft hij de naam Velociraptor gekregen wat ‘snelle dief’ betekent.

Paleontologen zijn veel onder deze dinosaurus te weten gekomen. Deze fossielen van deze aaseter is veelvuldig teruggevonden. De eerste ontdekking werd in 1923 gedaan, toen werd er een complete schedel gevonden. Deze was samengedrukt maar kon nog genoeg vertellen over de Velociraptor.

In 1924 werd er een klauw ontdekt en kreeg hij zijn naam. Een heel bijzonder fossiel laat deze rover zien in gevecht met een Protoceratops. Dit was een flinke planteneter die in dezelfde periode leefde. Fossielen van de Velociraptor zijn teruggevonden in onder meer Mongolië en China.

Bron

De Velociraptor was een geslepen jager

Uit de fossielen van deze kleinere roofdinosaurus kunnen we opmaken dat het een slimme en listige jager was. Hij was ontwikkeld en had grote hersenen. Waardoor er wordt gedacht dat hij intelligent was. Hij had grote ogen en een uitstekend reukvermogen.

Jagen in groepen

Jagen deed hij in groepen. Waarbij ze kuddes dinosaurussen achtervolgde en hun kans afwachtte om een verzwakt, ziek of jong dier te kunnen doden. Als ze nog hadden geleefd hadden ze een mens in minder dan 30 seconden volledig kunnen verslinden.

Deze dinosaurus at alles wat op zijn pad kwam. Zo zijn er resten van een Pterosaurus teruggevonden in de maag van Velociraptor. Deze vliegende reptielen hadden een vleugelwijdte van ongeveer 2 meter.

Hoe zag de Velociraptor eruit?

Het een was vrij kleine dinosaurus, bij veel andere dinosaurussen kwam hij misschien tot aan de knie. Aan zijn uiterlijk zag je niet direct hoe gevaarlijk hij eigenlijk was. Maar niet alles is wat het lijkt. Want deze ‘kleine’ dinosaurus zat vol met pure woestheid als hij het op een prooi had voorzien.

Bron

Dodelijke greep

In groepen was hij niet te stoppen en kon hij flink wat leed veroorzaken. Ook gaf zijn grootte hem het voordeel dat hij zich goed kon verstoppen voor grotere roofdieren. Hij was bijna 2 meter lang, gemeten van zijn kop tot aan zijn staart. Woog slechts 15 kilo en zijn lievelingsmaal bestond uit langzame planteneters.

Met zijn lange, gespierde armen hield hij zijn prooi in een greep waar ze niet meer uitkwamen. Met zijn dodelijk klauwen verwondde hij zijn prooi dodelijk. Waarna hij het afmaakte met zijn zaagtanden.

De Velociraptor had veren

Wetenschappers denken door de vondst van slagpennen dat deze dinosaurus ook veren gehad moet hebben. Hij behoort tot de vogelachtige dinosaurussen en heeft mogelijk wat kenmerken van een kalkoen. Echter zou hij niet hebben kunnen vliegen of zweven.

Daarvoor was hij te zwaar en zijn voorpoten waren ook aan de korte kant. Het zou kunnen dat de veren bescherming boden aan hun eieren of dat ze gebruikt werden om hun warmte te kunnen regelen. Ook zijn er theorieën dat ze hun veren gebruikte om partners aan te trekken.

Carcharodontosaurus de dinosaurus met de moeilijkste naam. Doordat zijn tanden en kaken op die van een haai lijken staat hij bekend als ‘Haaietand reptiel’. Hij was erg snel en kon jagen alsof hij ervoor gemaakt was. 

Net zoals de tanden van mensenhaai of witte haai, had een de Carcharodontosaurus zaagachtige tanden. Deze waren zo scherp als messen en daarom enorm dodelijk.

Bron

Waar komt de Carcharodontosaurus vandaan?

Dit enorm gevaarlijke dier is in Afrika ontdekt. In de jaren twintig werden kleine resten gevonden en 1931 werd het duidelijk dat om deze bijzonder dinosaurus ging. Het bleef niet bij deze vondst. Ook in Niger, Egypte, Marokko, Sudan en Tunesië zijn er fossielen teruggevonden.

Waardoor paleontologen veel ontdekt hebben over de Carcharodontosaurus. Hij had een opmerkelijk lichaam. Zijn kop was erg smal en zijn achterlijf was hoger dan zijn voorlijf. Dit maakte hem een gevaarlijke en eersteklas jager.

Carcharodontosaurus grootte

De Carcharodontosaurus was ongeveer net zo groot als 3 gezinsauto’s. Ook was hij zwaarder dan 100 volwassen mensen. Hij kon wel 15 meter lang worden, woog zo een 8,8, ton en had zeer sterke kaken. Zijn tanden waren wel 13 cm groot en hiermee verslond hij makkelijk zijn prooi.

Ultieme jager

Zijn grootte gaf hem een enorm voordeel tijdens de jacht en zijn prooi maakte geen schijn van kans. Deze dinosaurus was waarschijnlijk een van de meest woeste vleeseters uit de prehistorie. Doordat hij enorm groot was moest hij natuurlijk ook veel eten.

Dit deed hij door te jagen op zijn kleinere soortgenoten en planteneters. Hij at ook van karkassen om in leven te blijven.

Wanneer leefde de Carcharodontosaurus?

Halverwege het Krijt heeft deze enorme vleeseter geleefd en gezegevierd. Van alle vleeseters was de Carcharodontosaurus waarschijnlijk de meest bloeddorstige. Hij had maar een doel en dat was eten. Hij was meedogenloos en razend snel.

Wetenschappers denken dat de Giganotosaurus een verwant is van deze dodelijke jager. Waarschijnlijk stammen ze af van dezelfde voorouder.

Giganotosaurus een van dé grootste vleeseter die er op het land bestaan heeft. Groter en machtiger dan de bekende Tyrannosaurus rex. Jagen deed hij in groepen waardoor prooien kansloos waren. Hij was angstaanjagend en haast onverslaanbaar.

De Giganotosaurus is een van de meest bijzondere dinosaurussen die er ontdekt zijn. In 1999 werd een fossiel teruggevonden van deze gigant in Zuid-Amerika. Vanwege zijn grootte en de vindplaats van zijn fossiel is hij Giganotosaurus genoemd. Wat ‘gigantische hagedis uit het Zuiden‘ betekent.

Bron

Leefgebied van de Giganotosaurus

De reus onder de vleeseters kon in heel Zuid-Amerika geleefd hebben. Al zijn er slechts in Chili fossielen teruggevonden. Tijdens het Midden-Krijt tijdperk was het in Zuid-Amerika waarschijnlijk heel vochtig en ook erg groen. Het was een ideaal gebied voor planteneters waar deze roofdinosaurus graag op joeg.

Wetenschappers denken dat deze bloeddorstige vleeseter verwant is aan een andere reusachtige vleeseter, de Carcharodontosaurus. Deze leefde in dezelfde tijd in Afrika. Maar andere wetenschappers zijn het hier niet helemaal mee eens zij vermoeden dat de Allosaurus zijn verwant is. Om daar uitsluitsel over te geven hopen zij natuurlijk meer te ontdekken over deze interessante dieren.

Giganotosaurus grootte

De Giganotosaurus kon maar liefst 15 meter groot worden en was wel 5 tot 7,5 meter hoog. Met zijn gewicht van gemiddeld 8,8 ton was het een reusachtige vleeseter. Waar zelfs de gigantisch grote Argentinosaurus niet veilig voor was.

Hij had grote schaarvormige kaken waarmee hij een mens in een keer had kunnen doorslikken. Zijn tanden waren waanzinnig scherp en met zijn goede reukvermogen kon makkelijk zijn prooi opsporen en dode dinosaurussen vinden om verder op te eten.

Niet de grootste vleeseter

De Giganotosaurus is gigantisch toch is hij niet de grootste vleeseter, deze eer is nog altijd voor de Spinosaurus. Die werd maar liefst 16 meter lang en oogde nog groter door zijn rugzeil met lange stekels. Toch zou je ze beide niet in leven willen tegenkomen.

Ankylosaurus de naam van deze bijzondere dinosaurus betekent ‘verstijfde hagedis’. Hij is zo genoemd vanwege de vele beenplaten, stekels en knobbels op zijn lichaam. Van de gepantserde dinosaurussen was hij een van de grootste.

De Ankylosaurus leefde in Noord-Amerika. Het tijdperk waarin hij leefde was het late Krijt. Paleontologen denken dat zijn oorsprong in Azië ligt, hier hebben ze veel resten gevonden van soorten die sterk op hem leken.

Ankylosaurus vondsten

Er zijn veel fossielen teruggevonden maar helaas waren ze nooit compleet. Waardoor er verschillende ideeën over zijn uiterlijk zijn ontstaan.

Bron

Hij wordt dan ook op verschillende manieren afgebeeld. De nieuwere afbeeldingen laten zien dat zijn pantser onregelmatig is en dat hij vol zit met scherpe stekels.

Het uiterlijk van de Ankylosaurus

Hij was behoorlijk groot en fors gebouwd. Met zijn stekels en door zijn bouw had hij iets weg van een tank. De Ankylosaurus kon wel 10 meter lang worden en woog ongeveer 4 ton.

Snel was hij niet, doordat hij korte poten had kon hij zich niet snel verplaatsen en was hij aangewezen op zijn lichaam om zichzelf te kunnen verdedigen.

De Ankylosaurus in de verdediging

Als hij in gevaar was dan drukte hij zich lichaam tegen de grond voor bescherming. Zijn pantser was vrijwel onverwoestbaar en bestond uit honderden platen van zijn kop tot aan zijn staart.

Hij kon zichzelf alleen verdedigen met de knots aan zijn staart. Hiermee kon hij zijn vijanden goed raken en ernstig verwonden.

Bron

Wat at de Ankylosaurus?

Paleontologen zijn er nog niet in geslaagd om te ontdekken wat deze dinosaurus graag at. Ze weten dat hij een planteneter was. Maar het is niet duidelijk of hij zich bijvoorbeeld ook met termieten in leven hield. Zoals zijn Aziatische soortgenoten.

Aan het einde van het Krijt is deze buitengewone dinosaurus uitgestorven. Dit maakt hem een van de laatste laatste dinosaurussen.

De Spinosaurus was een van de sterkste vleeseters uit de prehistorie. Hij was enorm groot en werd als een van de eerste spinosauriës ontdekt door een Duitse paleontoloog. 

De naam van deze Duitse paleontoloog was Ernst Stromer. Tijdens het begin van de vorige eeuw vond hij in de Egyptische Sahara een groot aantal fossielen. Deze dinosaurus resten bleken van meerdere dieren afkomstig. Door deze vondst zijn onder meer de Spinosaurus, de Carcharodontosaurus en de Bahariasaurus.

Bron

Spinosaurus fossielen vernietigd na bombardementen

Na het onderzoeken van de fossielen werden ze bewaard in een museum in Duitsland. Waar ze helaas na bombardementen tijdens de Tweede wereldoorlog vernietigd zijn. Wetenschappers hebben daardoor niet meer de kans gekregen om deze fossielen beter te onderzoeken. De beschrijvingen van Ernst Stromer zijn daarom ook heel waardevol.

Spinosaurus leefgebied

Van de Spinosaurus zijn resten teruggevonden door heel Noord-Afrika; Marokko, Egypte, Niger en Tunesië. Deze dinosaurus heeft geleefd in het Midden-Krijt tijdperk. Tijdens deze periode was Noord-Afrika een bosachtig gebied.

Spinosaurus op jacht

De Spinosaurus was een vleeseter met een uitgebreide eetlust. Zijn krokodilachtige kaken gebruikte hij voor verschillende prooien. Dit waren niet alleen zijn soortgenoten op het land. Ook waterdieren waren voor hem niet veilig , hij at namelijk ook vis.

Spinosaurus en overeenkomsten met een krokodil

Naast zijn kaken heeft de Spinosaurus meer overeenkomsten met de krokodil. Krokodillen eten hun kleinere soortgenoten op. Ook roven ze elkaar nesten met eieren leeg. Dit deed de Spinosaurus ook met zijn kleinere soortgenoten.

Het uiterlijk van de Spinosaurus

De Spinosaurus was ontzettend groot en oersterk. Hij kon 16 meter lang worden, woog gemiddeld 4,4 ton en had reusachtige stekels op zijn rug. Op zijn rugzeil zaten stekels van bijna 2 meter lang! Zijn rugzeil was waarschijnlijk wel kwetsbaar, hij zat vol met aderen.

Paleontologen denken dat Spinosaurussen liever niet met elkaar vochten. Tijdens een gevecht kon hun rugzeil namelijk gewond raken en deze had een speciaal doel. Er wordt gedacht dat hij zichzelf snel kon opwarmen met zijn rugzeil.

Zijn bijzondere rugzeil

Er zijn ook wetenschappers die denken dat zijn rugzeil een ander doel had. Zij denken dat er een vetbult onder zijn rugzeil zat. Net zoals kamelen die hebben. Waarmee ze zichzelf tegen warmte konden beschermen en energie konden opslaan. Voor tijden waarin er weinig voedsel te vinden was.

Met zijn vlijmscherpe tanden kon hij gemakkelijk prooien doden. Zijn lange bek gebruikte hij om ze aan te vallen en dodelijk te verwondden. Zijn krachtige achterpoten gaven hem veel snelheid, wat hem de ultieme jager gemaakt moet hebben.

Iguanodon is een van de bekendste planteneters. Van deze bijzondere dinosaurus zijn erg veel goede fossielen gevonden. Vele waren nog bijna compleet, waardoor paleontologen veel over de Iguanodon ontdekt hebben. 

De Iguanodon is zo bekend geworden omdat zijn soort als een van de eerste dinosaurussen werden ontdekt. In het jaar 1821 vonden Gideon Mantell en zijn vrouw Mary de eerste fossiele tanden van dit bijzondere wezen in Engeland.

De Iguanodon leefde over de hele wereld

Pas in 1878 werden er tijdens opgravingen in een Belgische kolenmijn uitstekende fossielen gevonden. Niet alleen in Europa zijn fossielen teruggevonden, deze dinosaurus verspreidde zich over de hele wereld.

Er zijn vondsten gedaan in onder meer Mongolië, Afrika en Noord-Amerika. Doordat er zoveel zijn teruggevonden denken wetenschappers, dat hij geen makkelijk prooi was.  Veel vleeseters zoals de Tyrannosaurus rex zouden hem namelijk graag op het menu gehad hebben.

Hoe zag de Iguanodon eruit?

De Iguanodon was een grote planteneter, hij kon wel 11 meter lang worden en was zo een 3 meter hoog. Ook woog hij ongeveer 5 ton. Doordat deze dinosaurus een gewild hapje was voor roofdinosaurussen, moest hij zichzelf goed kunnen beschermen.

Dat deed hij waarschijnlijk met zijn voorpoten. Hieraan zaten 5 vingers die klauwvormig waren. Aan zijn duim zat een grote, gemene stekel. Waarvan wordt gedacht dat hij deze gebruikte tijdens gevechten. Samen met zijn sterke achterpoten. Hij kon vijanden lelijke wonden toedienen.

De opmerkelijke bek van de Iguanodon

Deze dinosaurus had een soort snavelbek, die hoornachtig was. Zijn bek gebruikte hij om takken af te kunnen bijten. Zijn bek was vrijwel tandloos, op zijn sterke kaken na. Met zijn sterke kaken kon hij zijn voedsel goed vermalen.

Zijn bek was beter ontwikkelt dan die van de eerdere planteneters. Al snel waren er dan ook meer Iguanodon’s dan andere planteneters.

Weetjes over de Iguanodon

Er zijn fossielen gevonden waarvan de duimklauw meer dan 20 centimeter lang was. Toen deze dinosaurussen nog leefden moeten deze klauwen nog langer zijn geweest. Toen zat er nog een extra hoornlaag op. Die na hun dood vergaan is.

Wist je dat zijn naam ‘leguaantand’ betekent? Moderne leguanen hebben dezelfde vorm tanden/kiezen.

Stegosaurus was een dinosaurus met een gevaarlijke zwiepstaart. Hieraan zaten vier sterke en scherpe stekels om zijn vijanden van zich af te houden. Ook bestond zijn lichaam uit bijzondere platen met meerdere functies.

De Stegosaurus heeft een lange tijd op Aarde geleefd, geschat wordt dat hij maar liefst 70 jaar miljoen jaar lang op onze bijzonder planeet heeft doorgebracht. Fossielen van de Stegosaurus zijn teruggevonden in onder meer China, West-Europa, het Zuiden van India, Noord-Amerika en zelfs in Siberië.

Waar temperaturen in die tijd nog niet zo extreem koud waren als nu. Voor de kou had de Stegosaurus een goede uitrusting. Wetenschappers denken namelijk dat de beenplaten op zijn rug twee doelen hadden. Namelijk voor zijn bescherming maar ook om zichzelf op te warmen.

Het uiterlijk van de Stegosaurus

In de 24 beenplaten op zijn rug zaten waarschijnlijk veel bloedvaten. Als je die naar de zon keert warmen ze op. Zodat hij goed zijn temperatuur kon regelen en snel warm kon worden. Naast de beenplaten had Stegosaurus nog een bijzonder kenmerk.

Stegosaurus vs. roofdieren

Aan zijn staart had hij gemene en dodelijke stekels. Daarmee was hij een gevaarlijke tegenstanders voor roofdieren zoals de Tyrannosaurus rex en de Allosaurus. Als hij een andere dinosaurus hiermee raakte, bleef er een diepe wond achter.

Die dodelijk kon zijn door een infectie of doordat een roofdier niet meer instaat was om te jagen. Deze stierven dan een langzame hongersdood.

Stegosaurus net zo groot als een vrachtwagen

Het was een grote dinosaurus; de grootsten werden wel 10 meter lang. Kleinere exemplaren waren gemiddeld zo een 6,5 tot 7,5 meter lang. Hij was dus ongeveer net zo groot als een vrachtwagen. Hoewel zijn lichaam erg groot was, waren zijn hersenen erg klein. Deze waren slechts 2,5 cm lang en wogen heel weinig.

Hij had een kleine kop, met kleine tanden en een soort snavel. Zijn nek was redelijk lang en hij at graag planten. Deze slikte hij zonder te kauwen door en kwamen terecht in zijn enorme buik.

Wetenschappers denken dat hij voornamelijk planten van de grond at en mogelijk weleens op zijn achterpoten ging staan om te eten van hogere takken.