Er is ontdekt dat een prehistorische kikkersoort waarschijnlijk babydinosaurussen at. De kaken van de uitgestorven Beelzebufo waren krachtig genoeg om jonge dinosaurus botten te breken.
Deze conclusie trekt de hoofdonderzoeker Marc Jones van de Adelaide Universiteit. Door zijn sterke bijtkracht kon de Beelzebufo jonge, kleine dinosaurus opeten die in zijn buurt kwamen. Dit valt te lezen op de nieuwssite Phys.org.
“De beet van een Beelzebufo moet heel bijzonder zijn geweest. Het is geen beet die ik graag zou willen ervaren”, zegt onderzoeker Lappin.
Door bijkrachtmetingen bij moderne kikkers die verwant zijn met deze prehistorische kikkersoort. Hebben zij kunnen concluderen dat de Beelzebufo enorm sterke kaken moet hebben gehad. Dit wordt vermeld door het wetenschappelijk tijdschrift Scientific Reports.
Deze bijkrachtmeting is berekend door gehoornde kikkers zoals de Beelzebufo, in een zelfgemaakt instrument te laten bijten. Dit instrument was een plaat vol met elektroden. De hoornkikkers wiens bek een breedte hadden van 4,5 centimeter wisten 30 Newton (Newton is lees je hier) aan kracht op te kunnen wekken.
De gebruikte kikkers waren echter veel kleiner dan de Beelzebufo en hun kaken waren lang niet zo sterk. Aan de hand van berekeningen denken zij dat de Beelzebufo een bijtkracht had van wel 2200 Newton. Dit wil zeggen dat deze prehistorische kikker bijna net zo’n bijtkracht had als een wolf!
De Beelzebufo kikker
Deze grote kikkersoort leefde miljoenen jaren geleden. Zijn fossielen werden pas in 2007 ontdekt. Hij kon wel 45 centimeter groot worden en woog gemiddeld 4,5 kilo. Wat hem het formaat geeft van een kleine hond.
Hij heeft veel overeenkomsten met de hoornkikkers uit Zuid-Amerika die ook wel bekend staan als Pacman-kikkers door hun brede bek en rond kop.